Аляксандр Лукашэнка атрымаў месца пад Сочы (Фота)

Прэзідэнт Расеі Уладзімір Пуцін учора прыняў у сваёй сочынскай рэзідэнцыі "Бачараў ручай" беларускага кіраўніка Аляксандра Лукашэнку. Кандыдат у прэзідэнты Расеі Дзмітрый Мядзведзеў трохі раней прыняў Аляксандра Лукашэнку на гары ў Чырвонай Паляне.

На гары ў Чырвонай Паляне спачатку з'явіўся Аляксандр Лукашэнка. Ён некалькі разоў у чаканні калегаў спусціўся з гары ў некаторай, падавалася, задуменнасці. Аляксандр Лукашэнка на бегавых лыжах стаіць, па кананічнай версіі, замацаванай у беларускіх падручніках гісторыі, з дзяцінства. Горныя ён асвоіў некалькі гадоў таму.

Дзмітрый Мядзведзеў асвоіў горныя лыжы, судзячы зыходзячы з усяго, значна пазней: некалькі месяцаў таму, а, хутчэй за ўсё, некалькі тыдняў (версію пра некалькі дзён я б таксама не адкідваў).

Першы віцэ-прэм'ер падняўся на гару апошнім, калі рэдкія журналісты, змірыўшыся з тым, што шклянка глінтвейну ў кафэ на гары каштуе 200 рублёў, усё-ткі рассмакавалі яго густ ва ўсіх тонкасцях.

Аляксандр Лукашэнка пад'ехаў да Дзмітрыя Мядзведзева з словамі:

– А мы вас тут па ўсіх гарах шукалі!

Ён меў на ўвазе, мабыць, што яму нічога не варта пералятаць на лыжах з гары на гару ў пошуках кандыдата ў прэзідэнты Расеі (зрэшты, Уладзімір Пуцін таксама доўга не мог знайсці сабе Дзмітрыя Мядзведзева).

Між іншым, я добра памятаю, як некалькі гадоў таму Уладзімір Пуцін, дамовіўшыся ў Казахстане, на Чымбулаку, пра тое, што раніцай пакатаецца з Лукашэнкам на лыжах, таксама доўга шукаў яго на горках рознай складанасці, пакуль з спагадай не знайшоў на так званай "дзіцячай" – той, дзе лыжнікі-вучні пры дапамозе інструктараў вучацца бяспечна ездзіць на лыжах зверху ўніз.

– Ну, мы без фанатызму, – адказаў спадар Мядзведзеў, даючы, у сваю чаргу, зразумець, што яго стаўленне да горных лыж хваравітыя формы, як у некаторых іншых, не прымае.

Тут з'явіўся прэм'ер расейскага ўрада Віктар Зубкоў. Праўда, на думку Аляксандра Лукашэнкі, ён не з'явіўся, а "падкраўся".

Дзмітрый Мядзведзеў, як кожны пачынаючы гарналыжнік, адразу прапанаваў калегам папіць гарбаты. Прапанова давялося паўтарыць двойчы. Яны пагадзіліся, хоць, судзячы па ўсім, скаціліся б яшчэ па пары разоў (прэм'ер трымаецца на лыжах гэтак жа ўпэўнена, як на пасяджэннях у Белым доме).

Праўда, пілі яны не гарбату, а какава з тэрмаса. Прычым гэта быў тэрмас Аляксандра Лукашэнкі (ён, мабыць, не мае даверу да неправераных напояў). Беларускі кіраўнік прапанаваў і тост:

– За пачатак прэзідэнцкай кампаніі!

Яны чокнуліся, і гэта прымушала выказаць здагадку, што ў прыродзе (асабліва той, якая была навокал калег у гэты момант) ёсць не толькі кава з каньяком, але і какава з каньяком.

Толькі ў гэтым выпадку станавіўся зразумелы пафас, з якім лыжнікі дружна адмовіліся ад глінтвейну на карысць какава.

Праз некалькі хвілін, пакідаючы кафэ, дзе на пачатку лютага быў Уладзімір Пуцін (учора ён застаўся ў "Бачаравым ручаі" і, паводле некаторых дадзеных, працаваў з дакументамі), Дзмітрый Мядзведзеў падарыў бармэну свае горныя акуляры з словамі:

– Традыцыі трэба захоўваць.

Збянтэжаны бармэн пакорліва прыняў падарунак. Такія ж акуляры дасталіся яго калегу ад Уладзіміра Пуціна на пачатку студзеня. Праўда, тады ў гэтым быў сэнс: бармэн адмовіўся ўзяць грошы за гарбату, і Уладзімір Пуцін пакінуў яму свае акуляры. Гэтым разам наведвальнікі кафэ ўсё прынеслі з сабою.

Зрэшты, расстанне з акулярамі вартае на першы погляд фразы аб захаванні традыцый. Праўда, Дзмітрыю Мядзведзеву няма, я думаю, сэнсу разлічваць на тое, што яна стане такой жа культавай, што і некаторыя фразы спадара Пуціна на пачатку яго ўзыходжання.

У лепшым выпадку ўзгадаюць, калі што.

Калі ўвечары Пуцін і Лукашэнка сустрэліся ў "Бачаравым ручаі", Аляксандр Лукашэнка прызнаўся, што ён у захапленні ад чырвонапалянскіх гор.

– Падабалася? – неяк сарамліва перапытаў Уладзімір Пуцін.

Тут быў і затоены гонар за тое, што ў яго тут ёсць, і, пэўна, разлік на тое, што дадатковыя тлумачэнні Аляксандра Лукашэнкі з гэтай нагоды данясуцца да вушэй сяброў Міжнароднага алімпійскага камітэта, і тыя зразумеюць, што ўжо нешта такое тут усё-ткі нарэшце робіцца.

– Вельмі добра! – пацвердзіў Аляксандр Лукашэнка. – Я у свеце такога не бачыў!

Гэта было няхітра, асабліва калі ўлічыць, што Аляксандра Лукашэнку за межамі яго ўласнай краіны ўжо даўно мала куды пускаюць.

– А галоўнае – парадак, бяспека, – працягнуў ён, і я падумаў, што беларускі кіраўнік ужо пра свой родны Менск кажа, і верылася, што гаворыць шчыра, таму што менавіта гэтыя крытэры для яго з'яўляюцца галоўнымі. – І вялікі камфорт для сям'і!

Тут можна было б выказаць здагадку, што Аляксандр Лукашэнка прыехаў у Чырвоную Паляну разам з жонкай, калі б не ведаць, што гэта немагчыма, так сказаць, па тэхнічных прычынах: яны даўно не жывуць разам.

– І мы дамовіліся, – працягнуў Лукашэнка, – і гэта трэба ўзгадніць з вамі. – Мабыць, нейкі аб'ект Беларусь павінна да Алімпіяды пабудаваць самастойна. А там іх 80! – Мы хацелі б стварыць свой куток Беларусі на Алімпіядзе.

– Вядома, – кіўнуў спадар Пуцін, і, судзячы па ўсім, легкадумна, бо Аляксандр Лукашэнка меў на ўвазе, як пазней атрымалася высветліць, наступнае. Беларусы прапаноўваюць пабудаваць адзін з аб'ектаў (хутчэй за ўсё, гасцініцу), які не падлягае ліцэнзаванню МАК, сапраўды саматугам і за свой кошт. І гэты аб'ект застанецца ва ўласнасці Беларусі. І Аляксандр Лукашэнка, які, упэўнены, разлічвае быць кіраўніком дзяржавы і ў 2014 годзе, і яшчэ праз пару Алімпіяд, будзе прыязджаць у Сочы, без перабольшання, як да сабе дамоў.

Праз 20 хвілін на другім паверсе рэзідэнцыі сустрэліся Уладзімір Пуцін, Дзмітрый Мядзведзеў, Віктар Зубкоў і Аляксандр Лукашэнка. Усе былі апранутыя падкрэслена нефармальна. Дзмітрый Мядзведзеў – у актуальную кашулю і джынсы, Уладзімір Пуцін – у карычневы джэмпер, падбіты мехам (выглядала дашчэнту пераканаўча), Віктар Зубкоў – у асляпляльна белы швэдар. І толькі Аляксандр Лукашэнка не змог як след распрануцца перад калегамі і сядзеў у зашпіленым на два гузікі пінжаку. А шкада – трэба сябе прымушаць.

Спадар Пуцін, які хацеў падключыць да гутаркі Дзмітрыя Мядзведзева, спытаў яго, што робіцца ў плане супрацоўніцтва з Беларуссю ў рамках нацпраекта "Сельская гаспадарка". Дзмітрый Мядзведзеў пытання не зразумеў:

– Ну, мы, найперш, падтрымліваем свае гаспадаркі...

Ён, мабыць, здзівіўся, чаму чуе гэтае пытанне. Бо Беларусь не з'яўляецца пакуль часткай Расеі і тэарэтычна не ўдзельнічае ў расейскім нацыянальным праекце.

Зрэшты, можа, Дзмітрый Мядзведзеў падумаў, што ўжо і ўдзельнічае: урэшце, на ўсёй учорашняй сустрэчы ляжаў пыл рамантычнасці. Стасункі паміж Расеяй і Беларуссю, пасля таго як пачалі працаваць новыя дамоўленасці наконт цэнаў на газ і яго транзіт, перажываюць перыяд рэнесансу, які абавязкова неўзабаве скончыцца якім-небудзь чарговым крахам.

– Ды не, я маю маю на ўвазе закупу тэхнікі ў Беларусі, – пазбавіў Уладзімір Пуцін Дзмітрыя Мядзведзева ад цяжкай неабходнасці тэрмінова ўключаць суседнюю краіну ў нацыянальны праект "Сельская гаспадарка", а тое і ва ўсе астатнія расейскія нацпраекты.

– Закупы тэхнікі ёсць! – з палягчэннем сказаў першы віцэ-прэм'ер, напэўна не раз падумаўшы за гэты дзень, што вельмі хутка стасункі з чалавекам з Беларусі, які сядзіць цяпер наўскасяк ад яго, будуць першым чынам яго крыжом.

Таму што з траўня гэтага года Аляксандр Лукашэнка заўсёды будзе сядзець роўна насупраць Дзмітрыя Мядзведзева.

Андрэй Калеснікаў, "Коммерсантъ", фота РІА "Новости"