Беларусы не хочуць жыць па аграрных запаветах Лукашэнкі

Нягледзячы на ўсе намаганні па прапагандзе аграрнага ўкладу жыцця ў Беларусі, пражыванне ў вёсцы і праца на прысядзібным участку так і не сталі модай ў краіне.

Адсюль і скарачэнне падсобных гаспадарак, і падзенне аб'ёмаў вырашчанай на прысядзібных участках прадукцыі, і невыкананне адпаведнай дзяржпраграмы. У параўнанні з 2000 годам колькасць асабістых гаспадарак паменшылася на 175 тыс. (на 14%), піша АФН.

«Па ўсім відаць, што ў гэтай сферы пахваліцца няма чым. За апошнія дзесяцігоддзі з года ў год зніжаецца вытворчасць прадукцыі, рэзка скарачаецца пагалоўе буйнай рагатай жывёлы, змяншаецца і сама колькасць падсобных гаспадарак», - заявіў сёння Аляксандр Лукашэнка на нарадзе па пытаннях развіцця асабістых падсобных гаспадарак грамадзян.

Аб'ектыўныя аргументы Мінсельгасхарчу і мясцовых уладаў яго не задаволілі.

«Маўляў, скарачаецца колькасць сельскіх жыхароў, сяляне старэюць, а моладзь не хоча абзаводзіцца падсобным гаспадаркай. Гэта ёсць. Але пагадзіцца стоадсоткава з такой пазіцыяй нельга», - заявіў Лукашэнка. - «Справа не столькі ў аб'ектыўных прычынах, колькі ў абыякавым, дакладней, у наплявацельскім дачыненні, у першую чаргу, з боку мясцовых уладаў да клопатам людзей, вядучых дапаможная гаспадарка ... Практычна ўсе кінутыя на самацёк, маўляў, выжывуць, дык выжывуць. А няма, дык няма, і за прыватнікаў мы, здаецца, не ў адказе».

Ён заявіў, што не будзе мірыцца з такой сітуацыяй, і прывёў свае аргументы.

«(Асабістыя гаспадаркі,) ... выкарыстоўваючы толькі крыху больш за 11% сельскагаспадарчых зямель, вырабляюць каля 30% валавой прадукцыі сельскай гаспадаркі. Не толькі забяспечваюць сябе экалагічна чыстымі прадуктамі харчавання, але і пастаўляюць іх на наш рынак», - агучыў першы аргумент Лукашэнка.

«... Падсобныя гаспадаркі ... выконваюць і важную выхаваўчую функцыю. Жыццё паказвае, што там, дзе сем'і з дзяцінства прыцягваюць моладзь да працы, догляду за жывёламі і гародніцтвам, там менш праблем з п'янствам, іншымі негатыўнымі з'явамі», - заявіў ён.

Але колькі не аргументуе, з кожным годам змяншаецца колькасць беларусаў, якія аддаюць перавагу, хто ў сілу звычкі, хто з-за нізкага ўзроўню сямейнага бюджэту, аграрны ўклад жыцця. З кожным годам становіцца больш тых, хто лічыць, што 30 млрд. даляраў (гадавы ВУП краіны), закрытымі ў 2005-2010 гады ў беларускае сяло, з'яўляюцца дастатковым укладам кожнага беларуса ў харчовую бяспеку краіны.

Сітуацыя рэзка змянілася. Сёння харчаванне ў супермаркетах (уключаючы імпарт) абыходзіцца танней, чым выдаткі на асабістую пасяўную і ўборачную кампаніі. І ніякія адміністрацыйныя метады тыпу «кожнаму беларусу па ўчастку з абавязацельствам засадзіць не менш двух градак» ужо не дапамогуць.