«Народная воля»: Пасля допыту ў Ленінскім РУУС менчука знайшлі мёртвым

Усялякае мы бачылі, працуючы ў незалежных СМІ. Але гэтая гісторыя проста дзікая.

Старшыня Вярхоўнага суда Алег Сукала і міністр унутраных справаў Анатоль Куляшоў павінныя як мінімум дружна падаць у адстаўку. Таму што тое, што адбылося з сям'ёй менчукоў, выклікае нават не абурэнне, а жах. Проста жах!

«Народная воля» апублікавала ліст менчукоў Міхаіла і Святланы Аксяневіч пра тое, як загінуў іх сын пасля затрымання супрацоўнікамі менскай міліцыі.

«... Нехта Я. А. Гіль, які пражывае ў Менску, калі яго затрымлівалі за дробны крадзеж, неаднаразова (са жніўня 2007 г.) называўся імем нашага сына. Міліцыя складала пратакол аб спробе крадзяжу, затрыманы заўсёды сваю віну прызнаваў, раскайваюцца, абяцаў выплаціць штраф па судзе і ... адпускаўся міліцыяй як аблуднае ягня, якое раскаялася. А далей раённыя суды Менска, не выклікаючы на суд нашага сына, не звяртаючы ўвагі, што затрыманы на фота і наш сын, мякка кажучы, не падобныя, хутка прыгаворвалі Аляксея да штрафа і высылалі пастановы па нашым хатнім адрасе.

Восем разоў нашаму сыну прыходзілася ў судах усіх раёнаў Менска даказваць сваю невінаватасць з-за нядобрасумленнага выканання сваіх абавязкаў супрацоўнікамі міліцыі і суддзямі. Больш за тое, Савецкім РУУС г.Менска ў снежні 2008 года было выяўлена, што Я. А. Гіль, які пражывае ў г.Менску (вядомыя і месца пражывання, і дата нараджэння), сістэматычна здзяйсняючы правапарушэнні, называецца супрацоўнікам міліцыі імем нашага сына. Але і пасля гэтага гэты грамадзянін працягвае спакойна красці, а суды - дасылаць нам штрафы.

Такія пастановы судоў былі адмененыя і справы спыненыя пасля разгляду касацыйных скаргаў. За разгляд скаргаў неабходна плаціць дзяржпошліну. І хаця наш сын, з'яўляючыся невінаватым і інвалідам 2-й групы, па Падатковым кодэксе вызваляецца ад выплаты дзяржпошліны, адзін з суддзяў Першамайскага раёна ўсё ж такі застаўся непахісны, і 70.000 рублёў дзяржпошліны нам давялося плаціць. Вось такая ў нас «аднолькавасць» законаў. Акрамя таго, не ўсе суды пасля адмены судовых пастановаў адклікалі з Адзінага банка дадзеных звесткі аб прававых парушэннях, незаконна пастаўленых у віну Аляксею. Хіба гэта нармальна, што невінаваты чалавек лічыцца ў базе дадзеных правапарушальнікаў?

І вось вечарам 22 сакавіка 2010 года ў гадзіну пік наш сын Аляксей на станцыі метро «Кастрычніцкая» у выніку сутыкнення з хуліганамі атрымаў траўму - вывіх пляча. Звярнуўся па дапамогу да дзяжурнага міліцыянта. Была выкліканая «хуткая дапамога», выпраўлены вывіх, але сына дадому не адпусцілі, хаця афіцыйна і не затрымлівалі. Прыбылі дазнаўцы, якія павезлі Аляксея ў Ленінскі РУУС па адрасе Веласіпедны завулак, 9. Па мабільным тэлефоне наш сын адказваў да гадзіны начы 23 сакавіка 2010 года. Апошняе, што ён сказаў, што яго чамусьці не адпускаюць і пакінуць да раніцы. З раздрукоўкі, зробленай супрацоўнікамі міліцыі з Адзінага банка дадзеных аб правапарушэннях у 01.05 гадзінаў 23 сакавіка 2010 года, зразумела, што ўначы працягвалася дазнанне, паколькі «база» выдала звесткі аб адміністрацыйных правапарушэннях, якія ганьбяць імя нашага сына. Тыя самыя правапарушэнні, якія здзейсніў іншы грамадзянін і якія ў дачыненні да нашага сына былі даўно адмененыя, але не былі выдаленыя з базы дадзеных міліцыі.

Што было далей, нам не вядома. Але Аляксей быў знойдзены без прытомнасці ў 6.00 на пляцоўцы 7-га паверха жылога дома па вул.Гараўца побач з Ленінскі РУУС. Праз тры дні ён памёр, не прыходзячы ў прытомнасць, ад шматлікіх пераломаў зводу і асновы чэрапы, удараў доляў мозгу цяжкай ступені. Косці цеменна-лобна-скроневай вобласці чэрапа былі цалкам раздробленая.

Пракуратура Ленінскага раёна ў асобе памочніка пракурора А. І. Сватко адмовіла нам ва ўзбуджэнні крымінальнай справы па факце смерці нашага сына. Патлумачыўшы гэта тым, што ён мог сам ўпасці шмат-шмат разоў і разбіць галаву з усіх бакоў на дробныя аскепкі, тым самым атрымаць закрытую чэрапна-мазгавую траўму, пры гэтым не запэцкаўшы і не пашкодзіўшы адзення. Да таго ж, ніхто не прыйшоў і не прызнаўся ў тым, што вінаваты ў смерці нашага сына. Хаця нам, бацькам, супрацоўнік міліцыі, які не назваў сябе, сказаў па тэлефоне, што нашага сына «збіла міліцыя».

Вось і адкажыце на пытанне: хто вінаваты і што рабіць?

Але нават «мёртвае алібі» не ратуе нашага сына ад самавольства чыноўнікаў. Прыйшла ... дзевятая (!) пастанова з суда Ленінскага раёна г.Менска. Суддзя М. І. Хома абвінавачвае Аляксея ў няўдалай спробе крадзяжу з крамы «Палессе» 17 траўня 2010 года і прысуджае яго да штрафа ў памеры 1.050.000 рублёў. Адказваем: наш сын памёр 26 сакавіка 2010 года. Можа быць, суддзя М. Хома патлумачыць, як Аляксей, з'яўляючыся ўжо мёртвым, мог абакрасці краму? І што гэта за «справядлівы суд», які штрафуе чалавека, што памёр за два месяцы да здзейсненага злачынства?

Злодзей крадзе, міліцыя хутка афармляе справу, суд хутка прызначае штрафы. Усе пры справе, усе працуюць. Не працуе толькі закон.

А мы, бацькі Аляксея, са смуткам і горыччу просім суддзяў надалей слаць свае пастановы на іншы адрас: Міханавіцкія могілкі, участак № 140.

Міхаіл Фёдаравіч і Святлана Барысаўна АКСЯНЕВІЧ.

Менск.

P.S. Памочнік пракурора Ленінскага раёна Аляксандр Сватко добра вядомы сайту charter97.org. Менавіта ён адмовіў журналістцы Наталлі Радзінай у абскарджанні незаконных дзеянняў супрацоўнікаў міліцыі, якія нанеслі ёй ўдар кулаком у твар падчас ператрусу ў офісе сайта 16 сакавіка. Суддзя ж Міхаіл Хома неаднаразова выносіў палітычна матываваныя прысуды актывістам апазыцыі.