ЗША стануць найбуйнейшым вытворцам нафты

Бум сланцавай нафты дапаможа ЗША да 2020 года абагнаць Саудаўскую Аравію і стаць самым буйным вытворцам нафты ў свеце.

Пра гэта паведамляе Міжнароднае энергетычнае агенцтва. На думку МЭА, падобныя радыкальныя перамены адаб'юцца не толькі на сусветным энергетычным рынку, але і на геапалітыцы, піша The Wall Street Journal (пераклад - inosmi.ru).

У сваім штогадовым дакладзе World Energy Outlook, які старанна вывучаецца экспертамі, агенцтва, якое кансультуюе індустрыяльныя краіны па пытаннях энергетычнай палітыкі, заявіла, што «адраджэнне здабычы нафты і газу ў Злучаных Штатах» перакройвае сусветную энергетычную карту.

Гэтая ацэнка, якая была ў выказана ў агучаным у панядзелак дакладзе, супярэчыць леташняй, мяркуецца, што за першае месца будуць супернічаць Расея і Саудаўская Аравія.

«Прыкладна да 2020 году Злучаныя Штаты могуць стаць найбуйнейшым сусветным вытворцам нафты», на час абагнаўшы Саудаўскую Аравію, заявіла агенцтва. «У выніку імпарт нафты ў ЗША [зараз пакрывае 20% іх патрэбаў] будзе працягваць падаць, пакуль прыкладна да 2030 года Амерыка не стане чыстым экспарцёрам нафты».

Асноўнай прычынай гэтай перамены стане больш хуткая, чым чакалася, распрацоўка вуглевадародных рэсурсаў, утоеных у сланцах і іншых пародах з нізкай пранікальнасцю. Гэтыя рэсурсы толькі нядаўна сталі даступныя дзякуючы камбінацыі двух тэхналогій: гідраразрыву і гарызантальнага бурэння.

Паводле прагнозу МЭА, здабыча нафты ў ЗША дасягне піка ў 2020 годзе на ўзроўні 11,1 мільёнаў барэляў у дзень. У 2011 годзе яна складала 8,1 мільёнаў барэляў у дзень.

МЭА прагназуе, што на працягу дзесяцігоддзя аб'ёмы імпартуемай Амерыкай нафты ўпадуць больш, чым на палову - з 10 мільёнаў барэляў у дзень да ўсяго чатырох мільёнаў барэляў у дзень. Вялікая частка гэтага спаду будзе звязаная з ростам здабычы ўнутры краіны, аднак меры па павышэнні энергетычнай эфектыўнасці транспартнага сектара таксама згуляюць, па меркаванні МЭА, значную ролю.

Высновы МЭА збольшага пацвярджае Арганізацыя краін-экспарцёраў нафты, якая на мінулым тыдні ўпершыню прызнала, што сланцавая нафта пазбавіць яе значнай часткі амерыканскага рынка.

АПЕК заявіла, што ЗША будуць імпартаваць у 2035 годзе менш за два мільёны барэляў у дзень - амаль на тры чвэрці менш, чым цяпер.

Гэта не азначае, што АПЕК пазбавіцца сваіх пазіцый у свеце. Па дадзеных МЭА, да 2035 года доля арганізацыі ў сусветнай здабычы нафты ўзрасце з цяперашніх 42% да 50%, прычым вялікая частка гэтай нафты будзе ісці ў Азію.

Сцвярджаецца, што ў бліжэйшыя дзесяць гадоў патрэбнасць ЗША ў імпартуемай з Блізкага Усходу нафце ўпадзе практычна да нуля, а ў 2035 годзе 90% блізкаўсходняга нафтавага экспарту будзе накіроўвацца ў Азію, ствараючы новую гандлёвую вось. МЭА намякнула, што атрыманне ЗША энергетычнай незалежнасці можа прывесці да перагляду ваенных саюзаў і што замест ЗША забеспячэннем бяспекі марскіх шляхоў, па якіх ажыццяўляюцца пастаўкі нафты з Персідскага заліва, магчыма, будуць займацца азіяцкія краіны.

«Азіяцкім краінам варта было б праяўляць нашмат больш цікавасці да стабільнасці і бяспекі сваіх блізкаўсходніх пастаўшчыкоў», - заўважыў намеснік выканаўчага дырэктара МЭА Рычард Джонс (Richard Jones).

Шмат хто ў ЗША ўжо сумняюцца ў неабходнасці трымаць амерыканскія караблі ў Персідскім заліве. «Гэта вар'яцтва, што наш Пяты флот знаходзіцца там і абараняе нафту, якая сыходзіць у Кітай і Еўропу», - працытаваў на мінулым тыдні кіраўніка хедж-фонду BP Capital, які спецыялізуецца на энергетыцы, Т. Буна Пікенса (T. Boone Pickens) амерыканскі часопіс Parade.

Зрэшты, МЭА мяркуе, што перавага ЗША ў галіне здабычы нафты можа апынуцца нядоўгай.

«Калі [у ЗША] не будзе выяўлена новых рэсурсаў і калі кошты на нафту будуць ніжэй, чым цяпер, Саудаўская Аравія можа вярнуцца на першае месца», - сцвярджае галоўны эканаміст і дырэктар па глабальнай энергетычнай эканоміцы МЭА Фаціх Бірол (Fatih Birol).

Агенцтва папярэдзіла, што з новай роляй сланцавага газу звязаная асаблівая рызыка: яна можа ўзмацніць канкурэнцыю за водныя рэсурсы, неабходныя для энергетычных праектаў.

Сланцавую нафту і сланцавы газ здабываюць, закачвая ў зямлю пад высокім ціскам сумесь вады, пяску і хімікатаў, каб раскалоць пароду. Гэты працэс называецца гідраўлічным разрывам пласта або гідраразрывам.

Пры гэтым дадатковыя выдаткі, звязаныя з інтэнсіўным выкарыстаннем вады, будуць павялічвацца, што можа «пагражаць рэнтабельнасці праектаў» па здабычы сланцавага газу і сланцавай нафты, а таксама па вытворчасці біяпаліва, мяркуе агенцтва.