Марына Адамовіч: Мікалай Статкевіч мае патрэбу ў салідарнасці

Ціск на палітвязняў не спыняецца, і нават звычайны ліст - вялікая падтрымка для іх.

Пра гэта ў інтэрв'ю тэлеканалу «Белсат» заявіла Марына Адамовіч, жонка Мікалая Статкевіча.

- З чым звязана ціск на Мікалая Статкевіча і ў чым ён праяўляецца?

- Шчыра кажучы, ціск на Мікалая не спыняўся ніколі, да яго заўсёды было асабліва жорсткае стаўленне і неаднаразовыя спробы зламаць яго, змусіць пакаяцца, падпісаць прашэнне. Але пасля заканчэння трохгадовага тэрміну ў турме і пераводу назад у Шклоўскую калонію, ёсць адчуванне дэжавю. За тыдзень у дачыненні да Мікалая склалі 8 актаў, па трох былі вынесеныя спагнанні.

Тры дні ў карцэры, перавод на два месяцы ў памяшканне камернага тыпу. Акрамя таго яны б'юць па асабістым жыцці: ён страціў права і на кароткатэрміновае, і на доўгатэрміновае спатканне, а таксама на харчовую перадачу.

Паводле 5 актаў на пятніцу, не былі вынесеныя пастановы, не былі выкананыя спагнанні. На што яшчэ хопіць фантазіі і таленту адміністрацыі калоніі, мне цяжка сказаць.

- Як вы думаеце, такія дзеянні звязаныя з прэзідэнцкімі выбарамі?

- Гэта не выключана, але я на гэта гляджу шырэй: у кантэксце чаканай лібералізацыі і паляпшэння стасункаў з Еўразвязам. Настаяць на сваім - вось жорсткая рэальнасць нашага часу.

- Што кажа Мікалай аб выбарах? Якія ў яго думкі і планы?

- Мікалай неаднаразова з гэтай нагоды пісаў, меў магчымасць агучыць сваё меркаванне. Ён заўсёды заставаўся паслядоўным прыхільнікам адзінства ва ўмовах, калі выбару няма і адбываецца імітацыя сапраўднага волевыяўлення. А ва ўмовах пагрозы агрэсіі з боку Расеі Мікалай прытрымліваўся думкі, што, магчыма, трэба аб'ядноўвацца, а таксама і вылучаць патрабаванне да ўладаў: калі для вас суверэнітэт дзяржавы так жа важны, як і для нас, то давайце будзем працаваць разам. А гэта значыць - скасуем рэпрэсіўныя заканадаўчыя акты, накладзем мараторый на выкананне незаконных зменаў у выбарчым заканадаўстве. І ад рэакцыі ўлады павінны былі б залежыць далейшыя дзеянні апазіцыі. Або дэмакратычныя сілы бяруць паўнавартасны ўдзел у кампаніі, або, калі стане відавочна, што ўлады мяняцца не збіраюцца, выбіраюць нейкія іншыя формы пратэсту. Магчыма, нават байкот.

Гэтага Мікалай настойліва трымаецца і гэтак жа настойліва ён мяркуе, што ў гэтых умовах адзіная годная пазіцыя - гэта дэманстрацыя адзінства.

- Якім чынам дэмакратычную супольнасць Беларусі можа дапамагчы Мікалаю Статкевічу, які знаходзіцца за кратамі ўжо чатыры гады?

- Ёсць такое слова - салідарнасць. Гэта вельмі танна абыходзіцца, а цэніцца дорага. Толькі салідарнае сумесныя дзеянні могуць дапамагчы. І не толькі Мікалаю Статкевічу. Хачу нагадаць, што за кратамі застаюцца яшчэ пяць чалавек, якіх прызналі палітвязнямі. Любыя салідарныя дзеянні, якія паказваюць неабыякавасць грамадства, вельмі важныя. Гэта могуць быць звычайныя лісты, гэта могуць быць тэлеграмы ў адрас адміністрацыі тых пенітэнцыярных устаноў, дзе ўтрымліваюць палітвязняў. Нарэшце, гэта могуць быць ўлёткі з іх партрэтамі, петыцыі з патрабаваннямі спыніць пераслед, гэта могуць быць сумесныя заявы. Ці проста паштоўкі, тэлеграмы, лісты для палітвязняў. Я заклікаю да гэтага беларускае грамадства і вельмі на гэта разлічваю.