Палітвязня Дзядка трымаюць у штрафным ізалятары, нягледзячы на ​​раны

Нягледзячы на ​​тое, што палітвязень нанёс сабе раны, яго пакінулі ў штрафным ізалятары, аказаўшы мінімальную медыцынскую дапамогу.

Хутчэй за ўсё, яму альбо падоўжылі пакаранне, альбо прызначылі новае. Пра гэта ў інтэрв'ю сайту charter97.org распавяла Валерыя Хоціна, жонка палітвязня Мікалая Дзядка.

- Вы мелі стасункі з Мікалаем пасля таго, як ён вымушаны быў нанесці сабе раны ў штрафным ізалятары Горацкай калоніі? Як ягонае здароўе цяпер?

У нас пакуль немагчымы ніякі кантакт, бо лісты ад Мікалая наогул не даходзяць, і, як я разумею, ад нас да яго таксама. З тых часоў, як яго перавялі ў Горкі, мы атрымалі толькі адзін ліст, ад 19 траўня, у якім ён паведамляў, што толькі што выйшаў са штрафнога ізалятара і цяпер збіраецца туды зноў. Ягоны адвакат прыязджала да яго 26 траўня, і гэта быў ягоны апошні дзень у штрафным ізалятары. І паколькі ад яго няма ніякіх вестак, мы думаем, што яму альбо прадоўжылі пакаранне, альбо прызначылі новае. Адвакат збіраецца ехаць да яго 8 або 9 чэрвеня, і тады мы спадзяемся атрымаць пра яго хоць нейкую інфармацыю.

- Гэта значыць, нягледзячы на ​​раны, Мікалаю маглі зрабіць больш жорсткім пакаранне?

- Яго пакінулі ў штрафным ізалятары, нягледзячы на ​​раны. Гэта адбылося ў ноч з 19 на 20 траўня, і да 26 ён знаходзіўся ў той жа халоднай камеры ізалятара, з якой ён патрабаваў яго перавесці. Ніякіх дзеянняў у дачыненні да яго не праводзілася, толькі лекар прыходзіў двойчы на дзень рабіць перавязку.

- Якую прававую ацэнку можна даць гэтаму эпізоду? Вы звярталіся да праваабаронцаў?

- Мы стала кантактуем з беларускімі праваабарончымі арганізацыямі. Таксама звярталіся ў Беларускі дакументацыйны цэнтр, у сувязі з распачынаннем новай справы і пераводам у Горацкую калонію. Тут у наяўнасці парушэнне правоў чалавека, парушэнне нормаў утрымання зняволенага і давядзенне да членашкодніцтва. Але ўсё гэта ў Беларусі будзе цяжка абскарджваць. Трэба падаваць матэрыялы ў Камітэт ААН правоў чалавека, але ў мяне няма ілюзій, што гэта адбудзецца хутка і што атрымаецца хутка змяніць лёс Мікалая.

- Ці ўскладаеце вы якія-небудзь надзеі на намечаны на 18 чэрвеня візіт дэлегацыі Еўрапарламента ў Менск ды іх жаданне сустрэцца са сваякамі палітвязняў?

- Я чула пра гэта, але ніякіх запрашэнняў пакуль не атрымлівала. Магчыма, звязваліся з бацькам Мікалая, але я пакуль не ў курсе. Але агулам, мне здаецца, што беларускія ўлады проста адмовяць ім у гэтай просьбе.

- Як вы агулам ацэньваеце пазіцыю Еўразвязу ў праблеме палітвязняў у Беларусі, у святле частых кантактаў еўрапейскіх палітыкаў з беларускай уладай?

- Так званае «пацяпленне» стасункаў паміж ЕЗ і Беларуссю, вядома ж, мне не падабаецца. Але я разумею, што гэта свет палітыкі, і нават дэмагогіі. Бо калі санкцыі супраць беларускага ўраду ўводзіліся, яны ўводзіліся не толькі з патрабаваннем вызваліць палітвязняў, але і з прызнаннем нелегітымнасці ўлады Аляксандра Лукашэнкі. Калі ўзгадаць 2010 год, калі ўспомніць 2006 год - кожны раз палітыкі ЕЗ заклікалі не толькі вызваліць палітвязняў, але і перагледзець вынікі «галасавання» і правесці дэмакратычныя, адкрытыя выбары. Прайшло пяць гадоў з апошніх выбараў, а гэта патрабаванне - а карэннай праблемай з'яўляецца тое, што ў нас няма легітымна абранага прэзідэнта, і таму ў краіне няма закона і сядзяць у турмах палітвязні - гэта асноватворнае патрабаванне цяпер проста адкідаецца і еўрапейскія палітыкі проста пра яго не ўспамінаюць. І атрымліваецца, што беларускія палітвязні, афіцыйна прызнаныя «Amnesty International», проста «перашкаджаюць» еўрадэпутатам свабодна мець стасункі з Лукашэнкам. Для мяне гэта паказчык таго, што, на вялікі жаль, палітвязні становяцца разменнай манетай для абодвух бакоў. Я не палітык, і не ведаю, якім чынам у дыктатара можна дамагацца саступак, але на сёння можна сказаць, што за 5 гадоў у дачыненні да палітвязняў ніякіх паляпшэнняў дамагчыся не ўдалося. Наадварот, ціск ды рэпрэсіі ўсё больш узмацняюцца, і ніякай рэакцыі, акрамя пустых заяваў, я не бачу.

Нагадаем, што актывіст анархісцкага руху Мікалай Дзядок быў асуджаны 27 траўня 2011 судом Заводскага раёна Менска паводле ч.2 арт.339 КК (злоснае хуліганства) на 4,5 года зняволення ў калоніі ўзмоцненага рэжыму. Сваёй віны актывіст на судзе не прызнаў і адмовіўся падпісваць прашэнне аб памілаванні на імя дыктатара.

У лістападзе 2014 на Мікалая Дзядка завялі новую крымінальную справу паводле артыкула 411 Крымінальнага кодэкса РБ за «парушэнне рэжыму адбыцця пакарання». 26 лютага, за 5 дзён да сканчэння асноўнага тэрміну, Ленінскі суд Магілёва прысудзіў Мікалая Дзядка да 1 году зняволення ў калоніі строгага рэжыму паводле арт.411 КК.