Таемная схованка з выйсцем у пекла

Бліцкрыг не атрымаўся.

Было не аднойчы, што надыходзілі раптам дрэнныя часы. Калі набліжаным і падданым даводзілася цуды вынаходзіць, каб мудрага правадыра выратаваць ад пагрозы катастрофы. Тым жа самым правадыром, як правіла, і створаныя. Праз раптоўны прыступ натхнення, або ў выніку непахіснай веры ва ўласную веліч. Наступствы такога нечаканага парыву даводзілася потым расхлёбваць усёй краіне. Доўга і пакутліва.

Аднак у цяперашняй Расеі ўсё яшчэ наперадзе. Вядома, бліцкрыг не атрымаўся. Перамога не прарасла. Канец вайны пакуль не бачны. Затое праблем, пралікаў, няўдач і няшчасцяў - вышэй за галаву. А ў нетрах натхнёнага і пакорлівага раней электарату ўжо прарастае простае і небяспечнае да крайнасці пытанне: як жа так?..

Абывацелі так верылі ў свайго абранніка. Ён жа ўсё можа. За тое яго і палюбілі. Узмахне рукой, і паўвыспа Крым зноў у межах федэрацыі. Садзіцца за штурвал стратэгічнага бамбавіка, і паляцеў у невядомую вышыню. Застаецца хіба што чырвоную кнопку націснуць. А тут нейкая спецаперацыя даўно і безнадзейна перарасла ў цяжкую вайну, і ёй канца не відаць. Што з правадыром магло здарыцца - стаміўся, ужо зусім мышэй не ловіць?

Як бы не так! Усё ён ведае, усіх ён ловіць. Дапытвае, катуе, замуроўвае на доўгія гады ў вязніцах. Усё ўмее. Проста досвед няўяўны. Не мітусіцца дарма. Чакае, калі надыдзе патрэбны момант. Ведама ж- стратэг. Ды яшчэ і чэкіст у дадатак. Грымучая сумесь. А таму ў самы разгар лютага наступу на Харкаў, калі штурмавікі ўжо гатовыя былі закапацца ў зямлю і ўзяць хоць бы кароткі перадых насуперак загаду, быццам агітацыйны набой узарваўся.

Не якія-небудзь штатныя прапагандысты, а цалкам рэспектабельнае заходняе інфармацыйнае агенцтва раптам ашаламіла сваю патрабавальную аўдыторыю сенсацыйнай навіной. Быццам бы Пуцін падаў выразны і дакладны сігнал аб магчымасці мірных перамоў і нават замарозкі спецаперацыі. Крыніца надзейная. Толькі занадта каштоўная, каб яе так проста назваць. Сумневаў не заставалася: крамлёўскія выцекі.

І гэта амаль напярэдадні Глабальнага саміту міру. Ён адбудзецца ў Швайцарыі ўжо ў наступным месяцы. Больш за 90 краін паспелі заявіць аб сваім удзеле. Дык няўжо і Расея спрабуе так ці інакш не быць убаку. Проста цуды ў рэшаце. Агрэсар раптам задумаўся аб выхадзе са створанай яго ж рукамі нявыкруткі?.. Нейкія прыкметы будучых перамен павінны былі абавязкова з'явіцца. І, вядома ж, яны з'явіліся.

Кажуць, быццам уся краіна ўбачыла раптоўна, як у яе небе амаль забыты голуб міру збянтэжана праляцеў. Спачатку ўсе падумалі, што гэта дрон. Прыгледзеліся - не, нічога такоўскага. Голуб. Амаль такі ж, як у мастака Пікасо. Нават з галінкай алівы ў дзюбе. Але тут ужо скептыкі захваляваліся. Ды ніякая гэта не аліва. І не пальмавая галінка. А ўсяго толькі расшкуматаны пачак даляраў. Ніякі гэта не голуб міру, няма чаго савецкае мінулае варушыць. Звычайны замежны агент у небе праляцеў. Куды толькі СПА глядзіць?

А СПА глядзела ў гэты час дакладна на ўсход. Не таму што вектар пільнасці раптам памяняўся. Проста тамака здарылася тое, чаго не чакалі. Пакуль развязвалі пытанне аб тым, ці дазваляць Украіне наносіць удары натаўскімі і амерыканскімі ракетамі па вайсковых аб'ектах на расейскай тэрыторыі, украінскія беспілотнікі ўнеслі істотную карэкцыю ў сутнасць праблемы. У траўні атакавалі тры аб'екты ранняга папярэджання аб ядзерным удары. Усе гэтыя радыёлакацыйныя станцыі - загарызонтныя. Прабіты пралом у расейскай супрацьракетнай абароне. А чаго ўсё так доўга чакалі?

На прэс-канферэнцыі ў Ташкенце крамлёўскі правадыр быў зусім шчыры. Выказаў быццам бы асабліва канцылярскую думку аб характары цяперашніх стасункаў з Захадам. І вельмі канкрэтна - аб перспектывах якіх бы там ні было кампрамісаў у зацягнутай вайне, сціпла названай спецаперацыяй.

«Прадстаўнікі краін NАТО, у Еўропе, асабліва ў малых краінах, павінны разумець, з чым яны гуляюць. Яны павінны разумець, што з'яўляюцца дзяржавамі з невялікай тэрыторыяй і шчыльным насельніцтвам. Гэты чыннік трэба мець на ўвазе - перш чым казаць аб нанясенні ўдараў углыб Расе ». Усё сказана. Выразны і недвухсэнсоўны адказ усім тым, хто мяркуе, што вайна ва Украіне гэта ўсяго толькі тэрытарыяльная спрэчка. Варта толькі кінуць агрэсару костку, і ён супакоіцца. Такі вось наіўны чэкіст з вялікай дубінай?

Вайна для яго не страшная. Нават сусветная. У яго ёсць бункер. Дакладней, бункеры. Іх шмат. Яшчэ ў савецкія часы круталобыя правадыры задумаліся сур'ёзна, як зберагчы сябе ў выпадку прылёту чаго-небудзь няўхільнага адтуль. Гісторыю кіроўнай думкі можна вывучаць па гэтых схованках. Прэстыжная калекцыя. Але нават казаць пра гэта не прынята. Сакрэт. Вялікі. Вядома толькі, што ўсе яны ў поўным парадку. На ўсялякі выпадак.

Таму ён і фанабэрыцца. Інструкцыі на выпадак ядзернай вайны даўно вядомыя. Кожны сябе ратуе сам. І ён не выключэнне. Сыдзе ў сваё самае надзейнае, самае камфортнае і глыбіннае сховішча. Тамака можна расслабіцца, спакойна адсядзецца і пачакаць, як на далоні валасы парастуць. А на выпадак, калі здарыцца нешта непрадбачанае, там ёсць патаемныя дзверцы. Цалкам сакрэтная. Вядомая толькі яму.

Аварыйны выхад проста ў пекла.

Уладзімір Халіп, адмыслова для сайта Charter97.org

Вы можаце падтрымаць сайт Charter97.org наступным чынам:

РАЗЛІКОВЫ МУЛЬТЫВАЛЮТНЫ РАХУНАК ДЛЯ АХВЯРАВАННЯЎ:

Назва банка: Bank Millennium S.A.
Адрас: ul. Stanislawa Zaryna, 2A, 02-593, Warszawa
IBAN: PL97116022020000000216711123
SWIFT: BIGBPLPW
Імя ўладальніка рахунку: Fundacja “KARTA ‘97”
рызначэнне аплаты: Darowizna na cele statutowe

Звязацца з намі можна праз адрас charter97@gmail.com