УСУ зноў наступаюць: што адбываецца ў Курскай вобласці
- 8.01.2025, 13:48
- 17,720
Экспэрты назвалі мэты Украіны.
Праз 5 месяцаў пасля пачатку аперацыі Сілы абароны Украіны актывізавалі баявыя дзеянні ў Курскай вобласці, атакаваўшы ворага нечакана на некалькіх кірунках. Расейцы заяўляюць пра нібыта «новы наступ» УСУ ў рэгіёне, а ўкраінскія афіцыйныя асобы амаль не каментуюць сітуацыю.
Што цяпер вядома аб сітуацыі на Курскім кірунку і якія мэты могуць мець УСУ – інфармацыю сабрала РБК-Украіна.
Новы наступ УСУ? Што адбываецца ў Курскай вобласці
5 студзеня першымі пачалі пісаць пра нібыта «вялікі наступ» украінскіх войскаў у Курскай вобласці так званыя расейскія вайсковыя карэспандэнты. Маўляў, УСУ засяродзілі асноўны ціск на населеныя пункты на Бердзін і Вялікае Салдацкае, якія размешчаныя на поўнач ад Суджы, за 20 і 25 кіламетраў ад мяжы з Украінай адпаведна.
Паводле публікацый «Z-каналаў», наступ адбываўся з удзелам механізаваных калон. Таксама расейцы заяўлялі аб нападах яшчэ ў двух раёнах - недалёка ад мяжы да поўдня ад пасёлка Глушкава і ў раёне другога кантраляванага УСУ выступу на паўднёвым захадзе вобласці (каля Цяткіна).
Мінабароны РФ назвала дзеянні ўкраінскага войска «кантратакам» і дало справаздачу, што штурмавой групе УСУ, якая ажыццявіла контратаку, нібы «была нанесеная параза».
OSINT-аналітык з мянушкай Def Mon прааналізаваў, што ўкраінскім вайскоўцам у першы дзень новага наступу ўдалося прайсці 2,7 км углыб тэрыторыі Расеі. У той жа час застаецца невядомым, ці змагла Украіна замацаваць свае пазіцыі.
У сваю чаргу амерыканскі Інстытут вывучэння вайны, публікуючы карту, сведчыць аб тым, што ўкраінскія байцы дасягнулі тактычных поспехаў.
Геалакацыйныя кадры, апублікаваныя 5 і 6 студзеня, паказваюць, што ўкраінскія сілы прасунуліся наперад у паўднёвай частцы Бердзіна, цэнтральнай частцы Рускага Парэчнага і ў цэнтральнай частцы Навасотніцкага (усе гэтыя раёны размешчаныя на паўночны ўсход ад Суджы).
Акрамя таго, як вынікае з аналізу ISW, у нядзелю Украіна актывізавала наступ яшчэ як мінімум у двух раёнах асноўнага выступу ў Курскай вобласці: у раёне Нікольскага і Александрыі (на поўнач ад Малой Локні) і на поўнач ад Рускай Канапелькі (на ўсход ад Суджы).
Украінскі праект DeepState 5 студзеня паведамляў, што паралельна са штурмавымі дзеяннямі Сіл Абароны, вораг праводзіць наступ на Малую Локню, Свердлікава і Леанідаўку. На наступны дзень аналітыкі абнавілі карту баявых дзеянняў у Курскай вобласці.
Паводле іх звестак, лінія фронту і "шэрая зона" ссунулася да Бердзіна прыкладна на 3 кіламетры. Аднак тэрыторыя застаецца спрэчнай, без пацверджанага ўкраінскага кантролю.
Украінскі бок традыцыйна стрымана каментуе дзеянні УСУ. Зрэшты, калі паглядзець на зводкі Генштаба УСУ, то большая частка баявых сутыкненняў за дзень прыпадае на тэрыторыю Курскай вобласці. Напрыклад, за дзень 6 студзеня з 218 боесутыкненняў на ўсіх кірунках 94 - прыйшлося менавіта на гэты кірунак.
Таму відавочна, што дынаміка баявых дзеянняў на тэрыторыі Курскай вобласці самая вялікая, звяртае ўвагу ў каментары РБК-Украіна былы спікер Генштаба УСУ, ваенны экспэрт Уладзіслаў Селязнёў.
Што вядома з афіцыйных заяў
Са слоў кіраўніка Цэнтра супрацьдзеяння дэзінфармацыі Андрэя Каваленкі, на Куршчыне цяпер «вялікія перажыванні ў расейцаў, бо яны былі атакаваныя на некалькіх кірунках і гэта стала нечаканасцю для іх».
На фоне паведамленняў аб падзеях у Курскай вобласці 5 студзеня кіраўнік Офіса прэзідэнта Украіны Андрэй Ярмак апублікаваў паведамленне, у якім, магчыма, намякнуў на актывізацыю там УСУ.
«Куршчына, добрыя навіны, Расея атрымлівае тое, чаго заслугоўвае», - напісаў ён у сваім Telegram-канале.
У сваю чаргу спікер Нацгвардыі Руслан Музычук у эфіры тэлемарафону расказаў, што Курская аперацыя УСУ і іншых падраздзяленняў "накіраваная на стварэнне неспрыяльных умоў для сіл супраціўніка, якія былі размешчаныя на гэтым кірунку, і на парушэнне яго лагістыкі".
Паводле ягоных слоў, гэта мае эфект не толькі на поўначы Харкаўшчыны, або ўздоўж мяжы з Сумскай вобласцю, але і на іншых кірунках фронту. Таму што супраціўнік быў змушаны перакідаць свае падраздзяленні з паўднёвых кірункаў, яшчэ з пачатку, і з іншых кірункаў для таго, каб узмацняць групоўкі менавіта на Куршчыне.
«І зараз мы бачым актыўнасць нашых Узброеных сіл. Яна накіраваная на тое, каб утрымліваць гэты адцінак, утрымліваць тут ініцыятыву», - дадае Музычук.
Якія могуць быць мэты Украіны: меркаванні экспэртаў
Расейскія ваенкары скардзіліся, што нібыта «мэтай наступу УСУ з'яўляецца Курск і АЭС каля горада Курчатаў». Зрэшты, адзначым, што яшчэ ў канцы кастрычніка прэзідэнт Уладзімір Зяленскі заяўляў, што Украіна магла б захапіць Курскую АЭС, але ніколі гэтага не хацела.
На думку экспэрта Селязнёва, менавіта горад Курск не з'яўляецца мэтай украінскіх сіл.
«На гэты час ад часу намякаюць некаторыя расейскія асобы. Але пакуль гэта немагчыма. Таму што для рэалізацыі гэтай задачы трэба некалькі соцень тысяч асабовага складу. Відавочна, што такіх рэсурсаў у нас на тэрыторыі Курскай вобласці няма. А значыць казаць пра верагоднасць руху ў бок Курска ці нават Курскай АЭС, на маю думку, не варта», - растлумачыў Селязнёў.
Ваенны экспэрт, экс-супрацоўнік СБУ Іван Ступак у каментары YouTube-каналу РБК-Украіна выказаў меркаванне, што ўкраінскі наступ у Курскай вобласці мае дзве мэты: на 30% вайсковую і 70% палітычную.
Што тычыцца вайсковай складніку то, са слоў Ступака, гэта можа быць чарговая спроба Украіны адцягнуць увагу расейцаў ад усходу Украіны, прымусіўшы іх забраць часткова свае сілы з-пад Пакроўска, з Курахава і перамясціць іх у Курск. Гэта значыць стварыць яшчэ адзін вялікі пункт напружання.
«70% палітычнага складніка - гэта зноў нагадаць, што мы можам гэта зрабіць, зноў паказаць, што ўлада РФ слабая. Магчыма, таксама гэта спроба стварыць напружанне ў расейскім грамадстве, стварыць пэўную колькасць унутрана перамешчаных людзей», - мяркуе Ступак.
Характэрна, што дзяржаўны сакратар ЗША Энтані Блінкен днямі ўказаў на важнасць пазіцыі Украіны ў Курскай вобласці для будучых перамоў.
«Іх пазіцыя ў Курску з'яўляецца важнай, бо, безумоўна, гэта тое, што будзе ўлічвацца ва ўсіх перамовах, якія могуць адбыцца ў наступным годзе», – акцэнтаваў ён.
Палітолаг Ігар Рэйтаровіч не выключае, што гісторыя з Курскай вобласцю мае пэўныя перспектывы для Дональда Трампа. Паколькі ў рэальнасці абранага прэзідэнта ЗША - гэта тое, што ён можа прапанаваць Расеі для «таргоў».
«Маўляў, глядзіце, «Украіна зробіць жэст добрай волі», выйдзе з тэрыторыі Курскай вобласці, але мы хочам жэст добрай волі пачуць і ад вас, і ўбачыць. Я даю табе гэта, а што ты даеш мне, даеш Украіне? Гэта логіка Трампа. Яна вельмі простая. І таму, можа, яны якраз устрымліваюцца зараз ад такіх каментароў», - сказаў Рэйтаровіч у каментары YouTube-каналу РБК-Украіна.
Нагадаем, што аперацыя УСУ ў Курскай вобласці пачалася 6 жніўня мінулага года. З таго часу расейцы спрабуюць вярнуць кантроль над рэгіёнам. Са звестак крыніц РБК-Украіна, крайні дэдлайн, які быў пастаўлены Крамлём па поўным выцясненні ўкраінскага войска – 1 сакавіка.
Зрэшты, хоць расейскае войска, выкарыстоўваючы, у тым ліку вайскоўцаў Паўночнай Карэі, змагло адбіць частку тэрыторыі, зараз пад кантролем УСУ застаецца 481,94 кв. км Курскай вобласці (яшчэ 166,77 кв. км рэгіёна ў «шэрай зоне»…).
Прэзідэнт Уладзімір Зяленскі заявіў, што роўна праз 5 месяцаў Украіна захоўвае буферную зону на расейскай тэрыторыі. А ўсяго за час Курскай аперацыі вораг страціў там ужо больш за 38 тысяч сваіх салдат, з іх каля 15 тысяч - незваротна.
У сваю чаргу ў Генштабе УСУ, падводзячы вынікі аперацыі, падкрэслілі, што Курская аперацыя таксама мела мэту не дапусціць наступ ворага ў Сумскай вобласці.
Таксама Масква была вымушаная тэрмінова прасіць дапамогі ў Пхеньяна, які накіраваў у РФ амаль 12 тысяч сваіх салдат. Амаль 4 тысяч з іх ужо ліквідавана, а частка падраздзяленняў страціла баяздольнасць.
Акрамя таго, аперацыя прымусіла расейцаў перакідваць значныя рэсурсы ў Курскую вобласць, саслабляючы іх пазіцыі на іншых кірунках фронту. Войскі РФ сцягнулі туды адны з самых баяздольных падраздзяленняў паветрана-дэсантных войскаў, марской пяхоты і спецпрызначэння.
Больш за тое, за час аперацыі на Куршчыне ўкраінскія сілы ўзялі ў палон 860 расейскіх вайскоўцаў, істотна папоўніўшы абменны фонд. Гэта дазволіла вярнуць дадому сотні ўкраінскіх абаронцаў, якія знаходзіліся ў расейскіх турмах.