Грэнландская памылка Трампа
4- 26.05.2025, 15:00
- 3,912

Для стрымлівання Расеі і Кітая ў Арктыцы важная падтрымка саюзаў, а не іх аслабленне.
Рост узаемадзеяння Пекіна і Масквы ў Арктыцы прадстаўляе выклік нацыянальнай бяспецы ЗША, піша выданне Foreign Policy (пераклад - сайт Charter97.org).
Аднак эксперты падкрэсліваюць: для эфектыўнага адказу на гэтыя пагрозы Вашынгтону неабходна ўмацоўваць супрацоўніцтва з хаўруснікамі ў рэгіёне, а не адштурхоўваць іх, прапаноўваючы спрэчныя крокі кшталту анэксіі тэрыторый.
Прэзідэнт ЗША Дональд Трамп неаднаразова выказваў жаданне «займець Грэнландыю», тлумачачы гэта неабходнасцю супрацьстаяць росту супрацоўніцтва паміж Расеяй і Кітаем у Арктыцы. «У вас паўсюль расейскія і кітайскія караблі - яны плаваюць ля Канады, у самой Грэнландыі. Мы гэтага не дапусцім», - заявіў Трамп у адным з інтэрв'ю.
Сёння геапалітычная значнасць Арктыкі ўзрастае праз раставанне льдоў, якое адкрывае доступ да прыродных рэсурсаў і новых маршрутаў, а таксама якое спрашчае запуск спадарожнікаў праз палярныя арбіты. Расея і Кітай імкнуцца выкарыстаць гэтую магчымасць, пашыраючы сваю прысутнасць і супрацоўніцтва на Крайняй Поўначы. Пры гэтым рознагалоссі ў НАТА, якія ўзніклі ў апошнія гады, гуляюць ім на руку.
Тым не менш саюз Масквы і Пекіна ў Арктыцы не з'яўляецца ні непазбежным, ні непарыўным. Да поўнамаштабнага ўварвання ва Украіну Расея сама стрымлівала амбіцыі Кітая, імкнучыся абмежаваць уплыў Пекіна ў Арктыцы. Крэмль баяўся эканамічнага і тэхналагічнага дамінавання Кітая, што падзялялі і іншыя арктычныя дзяржавы.
Але зараз, ва ўмовах міжнароднай ізаляцыі, Расея змушаная ўсё больш спадзявацца на кітайскую падтрымку. Кітайскія кампаніі падключыліся да праектаў у Арктыцы, ад якіх адмовіўся Захад, а пастаўкі расейскай нафты актыўна пераарыентуюцца з Еўропы на Усход, праходзячы праз арктычныя воды дзякуючы кітайскім ледаколам.
Паралельна ўзмацняецца і вайсковае супрацоўніцтва: расейскія і кітайскія стратэгічныя бамбавікі здзяйсняюць супольныя палёты ля берагоў Аляскі, флот і берагавая ахова праводзяць вучэнні ў Берынгавым моры, а навуковыя экспедыцыі ўсё часцей нясуць падвойную - у тым ліку вайсковую - нагрузку.
На гэтым фоне прысутнасць ЗША ў Арктыцы выглядае аслабленай. Пасля заканчэння Халоднай вайны краіна скараціла свае базы, урэзала фінансаванне і не абнаўляла інфраструктуру. У той час як Расея мае больш за 40 ледаколаў, уключаючы атамныя, а Кітай ужо пабудаваў тры, ЗША з цяжкасцю падтрымліваюць у працоўным стане адзін цяжкі ледакол.
Тым не менш Вашынгтон пачаў паступова аднаўляць патэнцыял у рэгіёне: мадэрнізуе сістэмы ранняга папярэджання і ПРА, нарошчвае актыўнасць флоту і авіяцыі. У 2021 годзе ЗША і Канада дамовіліся аб мадэрнізацыі NORAD - аб'яднанай сістэмы супрацьпаветранай абароны кантынента. І хоць адміністрацыя Трампа падтрымлівала гэтыя крокі, яго «апантанасць» Грэнландыяй, на думку аналітыкаў, адцягвала ўвагу ад рэальных пагроз.
Ключавы пункт доступу Кітая да Арктыкі знаходзіцца не ў раёне Грэнландыі, а ў вузкай Берынгавай пратоцы паміж Аляскай і Далёкім Усходам Расеі. Пакуль Масква не пускае кітайскія вайсковыя сілы ў еўрапейскую частку Арктыкі, гэты рэгіён застаецца менш уразлівым. Але калі Крэмль саступіць націску Пекіна, ЗША спатрэбяцца надзейныя хаўруснікі для стрымлівання экспансіі Кітая.
Выснова аналітыкаў адназначная: замест таго, каб спрабаваць набыць Грэнландыю, Вашынгтону варта засяродзіцца на ўмацаванні ўласных пазіцый у Арктыцы і развіцці супрацоўніцтва з супольнікамі. Толькі так можна эфектыўна стрымліваць рост уплыву Расеі і Кітая ў рэгіёне, які ўсё больш набывае стратэгічнае значэнне для будучага глабальнага балансу сіл.