Журналіст Ігар Карней аб сваім вызваленні: Кайданкі, мяшок на галаве, і мяне павезлі
15- 21.06.2025, 20:11
- 25,744

Палітвязню праз шмат давялося прайсці.
У пятніцу 20 чэрвеня палітычны вязень, журналіст «Радыё Свабода» Ігар Карней знаходзіўся ў папраўчай калоніі.
Раніцай па яго прыйшлі супрацоўнікі адміністрацыі. Мужчына наважыў, што яго адправяць у штрафны ізалятар. Але замест гэтага ўжо на наступны дзень Карней аказаўся ў Вільні.
Разам з Сяргеем Ціханоўскім і яшчэ 12-цю палітычнымі зняволенымі яго вызвалілі пасля візіту ў Менск спецыяльнага прадстаўніка прэзідэнта ЗША Кіта Келага. Ігар Карней распавёў «Люстэрку», як даведаўся, што замест ШІЗА едзе ў сталіцу Літвы і дэталях падарожжа ў аўто КДБ да літоўскай мяжы:
- Мяне выклікалі проста "на шмон", гэта значыць на ператрус, - распавядае Ігар. — Усе мае рэчы ператрэслі вельмі грунтоўна, зрабілі падрабязны вопіс. Пасля адвялі ў адстойнік, і там я знаходзіўся да 16.00. Пасля быў яшчэ адзін ператрус.
Карней наважыў, што яго адправяць у штрафны ізалятар.
- У ШІЗА я не быў ужо некалькі месяцаў, таму і наважыў, што пасля ператрусу адпраўлюся туды. Праводзіць час там - звычайная практыка для палітычных зняволеных, - тлумачыць мужчына. - Нішто не паказвала, што можа адбыцца маё вызваленне. Я ж не ведаў, што ідуць нейкія перамовы.
А 17.00 за Ігарам зноў прыйшлі супрацоўнікі калоніі. У руках аднаго з іх мужчына заўважыў тэчку са сваёй асабістай справай. Таму наважыў, што яго пераводзяць у іншую калонію. Зняволенага вывелі на вуліцу. Там яго чакаў цывільны аўтамабіль і некалькі чалавек у цывільным адзенні.
- На такіх машынах з калоніі вывозяць толькі ў кампаніі супрацоўнікаў КДБ, - працягвае мужчына. - Далей усё было па класіцы жанру: кайданкі, мяшок на галаве, і мяне павезлі. Праз тры з паловай гадзіны мы даехалі ў Менск, у галоўны будынак КДБ на праспекце Незалежнасці.
Па прыездзе Карнея завялі ў камеру, дзе знаходзіліся яшчэ дзесяць іншых палітычных вязняў.
- Ніхто не разумеў, чаму мы ўсе апынуліся ў Менску, - кажа суразмоўца. — Супрацоўнікі КДБ нам нічога не тлумачылі, і мы сталі гадаць: ці гэта вызваленне, ці перавод у іншае месца, ці новая «раскрутка», каб дадаць тэрмін. Нічога не было вядома. Наважылі, што калі мы ўсе тут, то далей, напэўна, будзе нешта ўжо надзвычайнае.
Раніцай 21 чэрвеня ў камеру прыйшлі супрацоўнікі КДБ і сталі па адным выводзіць зняволеных у калідор.
- Там кожнаму аддалі рэчы, з якімі мы прыехалі напярэдадні. Потым пасадзілі ў аўтобус, - распавядае Карней.
Што адбываецца, супрацоўнікі КДБ не расказвалі. Пасля выдачы асабістых рэчаў усіх вывелі на двор, дзе ўжо чакаў аўтобус. Кожнаму надзелі кайданкі на рукі, а на галаву - чорныя мяшкі. Пасля пасадзілі ў салон, і аўтобус пачаў рух.
- Нам нічога не тлумачылі, проста кудысьці везлі, - сцвярджае былы палітвязень. - Разам са мной было яшчэ 13 чалавек. На руках - кайданкі, на галовах - мяшкі, а на суседніх крэслах - канваіры. У такіх умовах было немагчыма перагаворвацца з іншымі палітвязнямі, мы не разумелі, што адбываецца. Праз нейкі час аўтобус набраў хуткасць, і мне стала зразумела, што мы выязджаем за межы Менска. Недалёка ад мяжы нас перадалі супрацоўнікам амбасады ЗША.
